หัวงู

ณ. ประตูทางออกห้าง  Grapevine Mills
 
“HI” เสียงน้องหมวยหน้าใส ใครก็ไม่รู้  รู้แต่เป็นสาวน้อยวัยกระเตาะเชื้อสายจีน ตรงสเปคเจ้าของ blog ที่คุณกำลังอ่านอยู่นี้เป็นอย่างมากได้ดังเข้ามาก้องอยู่ในโสตประสาทของผู้เขียนอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
 
โอ้ว จอร์จ..  มันช่างสุดยอดจริงๆเลย !! เสียงของแม่นางช่างไพเราะเสนาะโสตอะไรเช่นนี้
 
เนื่องจากเขาเป็นใครก็ไม่รู้ (มิได้มีเจตนาจะขอสงวนนาม, งง, หรือ ฮุบไว้รู้อยู่คนเดียวแต่อย่างใด) ในโพสนี้จึงขอเรียกแม่นางนั้นว่า “น้องหมวย” ก็แล้วกัน
 
น้องหมวยกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ที่ประตูทางออก ขณะที่ห้างกำลังจะปิด ผู้เขียนกำลังเดินตามพี่โต้งออกมาจากด้านในของห้างด้วยความเร่งรีบ ทันใดนั้นเอง! สายตาของผู้เขียนก็เหลือบไปเห็นแม่นางน้อย
 
ใบหน้ากลมมลกับผิวขาวปานหยวกกล้วย สะท้อนแสงกระแทรกเข้าตาผู้เขียนอย่างจังทำให้อดไม่ได้ต้องหันไปมอง ปรกติแล้วทุกครั้งที่ผู้เขียนถูกความขาวกระแทรกตาอย่างมากก็หันไปมองแล้วก็ผ่านไปไม่มีอะไร แต่ไม่รู้เป็นด้วยเหตุอันใดทำให้น้องหมวยหันมามองพร้อมทำหน้าเหมือนรู้จักผู้เขียนผละออกจากโทรศัพท์พร้อมกับ say “Hi!” ทักมาแต่ไกลนัยว่าจะให้ผู้เขียนหยุดทักทายอย่างคนรู้จัก ขณะนั้นเองเพื่อนๆที่ยืนอยู่รอบน้องหมวยก็พากันหันมามองเรากันใหญ่ พร้อมส่งสายตาเป็นนัยจะถามว่า เมิงเป็นครายยยยย !?
 
น่าเสียดายเป็นยิ่งนัก!!
 
จนถึงวันนี้ผู้เขียนก็ยังนึกไม่ออกว่าไปรู้จักกับแม่นางตอนไหน คิดว่าคงไม่รู้จักหรอกเค้าคงเห็นเราหน้าโหลเลยเข้าใจผิดว่าเป็นเพื่อนเค้ามากกว่า !?
 
ด้วยความที่ไม่ทันได้ตั้งตัว บวกกับผู้เขียนไม่ได้มีนิสัยเนียนมั่วนิ่มตามน้ำได้อย่างรวดเร็วการตอบสนองก็เลยช้าไปหน่อย ในใจก็คิดว่าเค้าทักพี่โต้งหรือเปล่าหว่า หันไปมองปรากฏว่าอาเฮียเดินนำลิ่วไปนู่นแล้ว ไอ้เราจะเข้าไปทักทายน้องหมวยสักหน่อยก็เลยต้องอด รีบเดินตามพี่โต้งออกไป พอหันกลับไปมองอีกทีก็เห็นเพื่อนๆน้องหมวยยังมองตามเรามาอยู่เลย
 
แต่เสียใจด้วยแม่นาง ตอนนี้ข้าน้อยมีธุระต้องรีบไป หากวันหน้าเรามีวาสนาต่อกัน คงได้พบกันใหม่…
 
 
สาเหตุที่เราไปอยู่ที่ห้าง Grapevine Mills วันนั้นน่ะเหรอ… เรื่องมันเป็นมาดังนี้:
 
“แบงค์! เดี๋ยวพรุ่งนี้รบกวนช่วยขับรถไปรับเพื่อนเราที่สนามบินหน่อยนะ”  เสียงพี่โต้งดังแทรกเข้ามาขัดจังหวะการเล่น Internet จะให้ไปรับพี่แก่ ซึ่งจะมาเข้าร่วม conductor collegium ที่ทางมหาลัยจัดขึ้น
 
“พี่แก่” คือเพื่อนของพี่โต้ง และเป็นอาจารย์สอนดนตรีอยู่ที่มหาลัยเกษตรฯ เรียกว่าเป็นผู้กว้างขวางในวงการคนหนึ่ง ซึ่งเราเองก็เคยได้ยินชื่อของแกมาตั้งแต่สมัยเข้ามหาลัยปีหนึ่งแล้ว พึ่งจะมีโอกาสได้เจอตัวเป็นๆก็คราวนี้เอง เห็นพี่โต้งเล่าให้ฟังว่า พี่แก่ กับพี่โต้ง ทำงานเป็นทีมเดียวกันโดยพี่แกจะทำงานออกหน้า แล้วพี่โต้งจะทำงานเป็นคนอยู่ข้างหลัง…
 
เอ๊ะ.. เดี๋ยวนะ…  ถ้าพี่แก่ดังขนาดที่เราได้ยินชื่อแกมาตั้งแต่สมัยเข้ามหาลัยปีหนึ่ง…. แปลว่าพี่โต้งแกก็ดังด้วยเหมือนกันสิ !?
โอ้ว.. นี่เราได้เป็นรูมเมทกับคนดังแห่งวงการหรือนี่  โฮะ โฮะ โฮะ !! (ดีใจได้กระทบไหล่คนดัง) 5555!!!
 
จากกำหนดการที่เครื่องบินจะมาถึงตอน 4:30pm. แต่เพราะสภาพอากาศไม่ดี ฝนก็ตก ทำให้เครื่องบินเปลี่ยนกำหนดการลงจอดถึงสองครั้ง
 
ครั้งแรกบอกว่าจะลงจอด 6:00pm แบงค์กับพี่โต้งก็เลยตัดสินใจไปเดินเล่นที่ห้าง Grapevine Mills ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากสนามบินไปเท่าไหร่ แล้วก็เลยไปเจอน้องหมวยอย่างที่เล่าให้ฟังข้างบน
 
สุดท้ายกว่าเครื่องบินจะลงจอดก็สองทุ่ม สรุปเย็นนั้นก็เลยไม่ได้ทำอะไรนอกจากไปรับพี่แก กับเพ้อถึงน้องหมวย…