พักนี้มีเรื่องมาสะกิดใจอยู่ เกี่ยวกับเรื่องวิธีที่เราใช้เรียกคนอื่น และวิธีที่เราใช้ติดต่อกับคนอื่น
คำสรรพนามที่เราใช้เรียกเพื่อน เรียกพี่ เรียกคนรอบๆข้างเรา บางคนอาจจะมองว่าไม่สำคัญ แต่จริงๆสำหรับคนฟัง มันอาจจะสื่อความหมายอะไรบางอย่างไปโดยผู้พูดไม่รู้ตัว
เอาเป็นว่านี่เป็นความเห็นส่วนตัวละกัน แล้วก็ถือเป็นบรรทัดฐานที่เราปฏิบัติกับคนรอบๆข้าง
สำหรับเรื่องการให้เกียรติกัน เราถือว่าเราให้เกียรติคนอื่นแล้วเราก็หวังว่าคนอื่นจะให้เกียรติเราเช่นเดียวกัน
ยกตัวอย่างเช่น เวลาเราทำความรู้จักใคร เราจะพยายามดูว่าเขาคนนั้นเป็นรุ่นเดียวกัน เป็นพี่ หรือเป็นน้อง แล้วพยายามเรียกเค้าให้ถูก จะมีแค่บางคนเท่านั้นที่ผ่านมาในชีวิตเราแล้วเราไม่ได้เรียกว่าพี่ทั้งที่เค้าแก่กว่า สาเหตุเพราะตอนที่รู้จักกันครั้งแรก ไม่ได้นับรุ่นกัน คิดว่าเป็นรุ่นเดียวกันแล้วมารู้เอาทีหลังว่าเค้าอายุมากกว่า และเจ้าตัวไม่ถือไม่ได้อยากให้เรียกพี่ บางคนเรียกพี่มาแต่แรก มารู้เอาทีหลังว่าอายุเท่ากันแต่ก็ยังคงเรียกเค้าพี่ต่อไปอยู่ดี
ที่เป็นอย่างนี้อาจจะเป็นเพราะเราโตมาในสถาบันที่ใช้ระบบ Seniority มาตลอด แต่ในขณะเดียวกัน มันก็เป็นความสวยงามของวัฒนธรรมไทยด้วย
ของอย่างนี้ฝรั่งไม่มี และไม่ควรเอาอย่างฝรั่ง
บางคนอายุน้อยกว่า แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างก็พยายามมาเรียกเราด้วยการเติม suffix ต่อท้ายชื่อเราบ้าง หรือพยายามเรียก nick name แบบที่เพื่อนสมัยมัธยมเรียกเราบ้าง แบบนี้ถือว่าไม่ให้เกียรติกัน
ไม่ใช่ว่าอยากให้คนอื่มมาเรียกเราว่า พี่ อย่างงั้นอย่างงี้นะ แต่คิดว่าเรื่องการให้เกียรติกันนี่เป็นเรื่องสำคัญ เพราะอย่างน้อยในชีวิตเรา ก็ไม่เคยลามปามข้ามหัวใคร
อีกเรื่องคือ เพื่อนๆ หรือ คนรู้จักบางคน
ปรกติร้อยวันพันปีไม่เคยคุยกัน แต่พอจะมีอะไรให้ช่วยล่ะทักทาย ถามไถ่กันจังแล้วก็ตบท้ายด้วยการขอให้ช่วยหน่อย
นี่แบบมีฟอร์ม บางคนไม่มีฟอร์มเลยก็จะแบบโผล่มาปุ๊ป ขอให้ช่วยปั๊ป บางทีมานึกได้ตอนหลัง ถามข่าวคราวมันหน่อยละกันฟะ … แบบนี้ก็มีด้วย… แบบนี้ไม่ได้เป็นเฉพาะเพื่อนคนไทย ชาติอื่นก็มีล่าสุดนี่ก็ชาติเกาหลี
บางคนบทจะหายก็หายไปเลย แล้วก็โผล่มาเพราะอยากให้ช่วยอะไรบางอย่าง ถึงตอนนี้ล่ะเป็นห่วงสารทุกข์สุขดิบกันเหลือเกิน โทรตามยิก พอได้ของแล้วก็หายหัวไป
บางคนก็แปลก… รู้จักกันมาตั้งนาน ใช้สรรพนามเปลี่ยนไปตามสถานการณ์เรื่อยๆ นาย มั่ง เรา มั่ง แต่พอจะขอให้ช่วย ใช้คุณ กับ ผม …. คือ… ไม่ได้ว่าอะไรนะ แต่รู้สึกมันไม่จริงใจว่ะ
บางทีก็อยากจะบอกคุณๆเค้าเหลือเกินว่า ถ้ามึงเห็นกูเป็นเพื่อน เวลาเจอกันทักทายกันบ้างก็ได้ มันไม่ได้รบกวนอะไรกูหรอก นานๆที ทักทายนิดๆหน่อยๆ จะเป็นไรไป เอาแบบถามไถ่กันเฉยๆ แบบไม่ได้อยากรบกวนให้ช่วยอะไรน่ะ