วันศุกร์ที่ 28 เมษายน 2549
เวลา 10:00am. [สถานที่: ห้อง music computer lab]
นายแบงค์กำลังนั่งทำงานอยู่ที่ห้องคอมพิวเตอร์แลปของมหาวิทยาลัย ช่วงอาทิตย์ก่อน death week นี่จะเป็นช่วงเวลาที่ยุ่งมาก เพราะนักเรียนมักจะมีโปรเจคต้องส่ง คนจึงมาใช้ห้องแลปมากกว่าปรกติ
เวลา 10:30am. [สถานที่: ห้อง music computer lab]
Alex: (แปลเป็นไทยนะ) “ถึงเวลา clock out แล้ว ไปล่ะ ไว้เจอกัน”
นายแบงค์: “โอเช แล้วไว้เจอกัน”
— เป็นปรกติของวันศุกร์ช่วง 10 โมงเช้า ถึง 10 โมงครึ่ง ที่นายแบงค์ต้องทำงานคุมห้องแลปคนเดียว ซึ่งไม่มีปัญหาเพราะปรกติห้องแลปจะไม่ยุ่งมากช่วงเช้าวันศุกร์ —
เวลา 10:45am.
นายแบงค์: (คิดในใจ) “ทำไมวันนี้คนมันเยอะอย่างนี้ฟะ ทำงานไม่ได้หยุดเลย”
เวลา 11:00am.
— คนมาใช้ห้องแลปมากขึ้นทุกที จนนายแบงค์เช็คคนที่เดินเข้าเดินออกแลปแทบไม่ทัน แถมยังต้องนั่งแยกเอกสารที่พิมพ์ออกจากเครื่อง printer ไม่ให้ปนกัน ซึ่งวันนี้ยุ่งเป็นพิเศษเนื่องจากวิชา jazz arranging มีโปรเจคถึงกำหนดส่ง ทุกคนเลยมาพิมพ์ score ของตัวเองกันใหญ่ ส่งผลให้นายแบงค์ซึ่งกำลังนั่งทำงานคนเดียวต้องคอยแยกไม่ให้โน้ตของแต่ละเพลง แต่ละเครื่องดนตรีที่พิมพ์ออกมาไม่ปนกันมั่ว —
สถานการณ์: ในขณะที่นายแบงค์กำลังง่วนหันซ้ายหันขวา หมุนหน้าหมุนหลัง อยู่กับการแยกเอกสารที่พิมพ์ออกจากเครื่อง printer พร้อมทั้งเช็คคนเข้าออกห้องแลปซึ่งเดินเข้าเดินออกกันไม่ได้หยุด อย่างเมามัน คนก็ยืนรอกันล้อมรอบโต๊ะทำงานของนายแบงค์เต็มไปหมด โทรศัพท์ที่ห้องแลปก็ดังขึ้น (พวกคนที่ยืนรอถึงกับหัวเราะ ลองนึกสภาพที่ทุกคนกำลังรุมทึ้งมาที่คนทำงานเพียงคนเดียว แล้วก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมาเพิ่มความยุ่งเข้าไปอีก)
Leah: (เสียงตามสาย) “นายแบงค์ ขอโทษด้วยนะวันนี้เราจะไปทำงานสายหน่อย”
นายแบงค์: (คิดในใจ: Oh..No!!! นรกล่ะสิงานนี้) แต่ก็กล้ำกลืนฝืนตอบไปด้วยน้ำเสียงกระหืดกระหอบเล็กๆ “อืมม.. ไม่เป็นไร รีบๆมาหน่อยละกัน ตอนนี้กำลังยุ่งมากเลย”
แล้วก็รีบวางสายอย่างรวดเร็ว หันกลับมาเมามันต่อ
เวลา 11:15am
สถานการณ์: นอกจากคนเดินเข้าเดินออกกับงานพิมพ์ที่มีเข้ามาไม่หยุดหย่อน เริ่มมีนักเรียนบางคนมีปัญหาสั่งพิมพ์แล้วเอกสารไม่ยอมพิมพ์ ปรกติแล้วที่แลปจะมีคนทำงานสองคนเพื่อเอาไว้แก้ปัญหาที่เกิดขึ้นคนนึ่งในขณะที่อีกคนนึงยังสามารถเช็คคนเข้าออก และจัดการงานที่พิมพ์ออกจาก printer ได้ แต่วันนี้นายแบงค์ทำงานคนเดียว เลยรับเละอยู่คนเดียว
และแล้วสิ่งเดียวที่นายแบงค์กลัวก็เกิดขึ้น
Error 78.01FE
หลังจากถูกทรมานอยู่ร่วมชั่วโมง Printer ก็ส่งสัญญาณ error โชว์ขึ้นที่หน้าจอ ส่งผลให้งานพิมพ์ทั้งหมดที่กำลังอยู่ในระหว่างดำเนินการณ์ และรอดำเนินการณ์ต้องถูกยกเลิก และต้อง restart printer ใหม่
นายแบงค์: “เอ่อ.. ขอโทษนะคร๊าบบบบ รบกวนทุกท่านช่วยกดสั่งพิมพ์งานของท่านใหม่อีกทีนะคร๊าบบบบ” 
แต่เจ้า printer ยังงอแงไม่ลดละ
Error 78.01FE
Error 78.01FE
Error 78.01FE
— กว่านายแบงค์จะแก้ปัญหาทั้งหมดได้ เล่นเอาอ่วมอรทัย แต่ผลดีที่ได้คือ คนเลิกพิมพ์งานและทะยอยออกจากห้องแลปกันไป… เย้ — 
เวลา 11:30am
— Leah เดินเข้ามาในห้องหน้าตาเบิกบาน —
นายแบงค์: (คิดในใจ) “ขอบใจมั่ก มาทำไมป่านนี้ฟะ คนเค้าออกไปกันหมดแล้ว… ปล่อยให้ตูนั่งบ้าอยู่คนเดียวตั้งชั่วโมงกว่า… ฮ่วย!!” 
เวลา 12:00pm
นายแบงค์: “เอ๊ะ! วันนี้มีงาน Denton Jazz Festival นี่หว่า ไหนลองดูซิ๊มีใครมาบ้าง”
นายแบงค์กดดูโฮมเพจที่บอกรายละเอียดเกี่ยวกับงาน Denton Jazz Fest. ซึ่งจัดขึ้นทุกปี ณ เมือง Denton แห่งนี้
นายแบงค์: “โอ้ววว!! Joshua Redman มาหรือนี่ปีนี้ ต้องไปดูซะแล้วห้ามพลาด!!”
เวลา 5:00pm. [สถานที่: บ้านนายแบงค์]
นายแบงค์: “เฮ้ย…. วันนี้ ฝนตก งานจะยังมีอยู่มั๊ยเนี่ย” ว่าแล้วก็รีบโทรหาเพื่อนๆเผื่อว่าใครจะมีข้อมูล แต่ก็ไม่มีใครรู้ มีแต่บอกว่าจะไปแน่นอน
เวลา 9:00pm.
ฝนที่ตกในช่วงเย็นซาลงไปแล้ว เหลือเพียงถนนที่เปียก นายแบงค์ ด้วยใจรักสุดๆ ขับรถออกจากบ้านไปยังที่แสดงดนตรี นึกเอะใจ ทำไมมันเงียบๆฟะ !?
แต่ก็ยังมองโลกในแง่ดี นึกในใจ
“มันคงไม่เลิกง่ายๆหรอกน่า ฝนตกแค่นี้เอง”
อึดใจต่อมานายแบงค์ก็ไปถึงบริเวณลานที่จัดงาน jazz fest. เพียงเพื่อจะพบกับลานกว้างอันว่างเปล่า ปราศจากผู้คน ซุ้มขายของที่มีผ้าใบกางปิดเอาไว้ นายแบงค์รีบโทรหาเพื่อนทันที
นายแบงค์: “ฮาโหลๆ JiSon ตอนนี้อยู่ที่ไหน”
Jison: “อ๋อ.. อยู่บ้านเพื่อน” “วันนี้งานเค้ายกเลิกนะ”
นายแบงค์: !@$##@%#$ (นึกในใจ) “ง่า… แล้วทำไมไม่มีใครบอกตู T_T”
เวลา 10:00pm
นายแบงค์กลับมานอนแอ้งแม๊งอยู่บ้าน เปิดทีวีดู ฝนเริ่มตกลงมาอีกแล้ว
สักพักขณะที่นายแบงค์กำลังเคลิ้มจะหลับแหล่มิหลับแหล่อยู่บนโซฟา
หวอออออออออออออออออ!!!!!!
เสียงหวอเตือนพายุเข้า ดังขึ้นพร้อมกับที่มีเสียง วี๊ดๆๆ ดังขึ้นจากทีวีพร้อมข้อความเตือน
“ขณะนี้ พื้นที่ในเขตของท่านกำลังมีทอนาโดเข้า พร้อมกับโปรดระวังน้ำท่วมฉับพลัน”
นายแบงค์: (นึกใจใน) “กำ… มันอะไรกันนักหนาฟะวันนี้”
เวลา 11:00pm [สถานที่: บ้านนายแบงค์อีกแล้ว]
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!! เสียงเคาะประตูดังขึ้น
นายแบงค์ก็ งง นึกในใจ “พายุเข้า ใครฟะมาเคาะประตู”
มิ้น: เปิดประตูเข้ามา “หวัดดีพี่! ฝนตกหนักมากเลยเนี่ย รถมิ้นแทบปริว”
นายแบงค์: “อ่าว.. เค้ามีหวอเตือนทอนาโดเข้า ไม่รู้เลยเหรอ”
มิ้น: “อ่าวจริงดิ ตื่นเต้นจัง… เนี่ยทำงานเสร็จแล้วก็มาบ้านพี่เลย แล้วมิ้นจะกลับบ้านยังไงเนี่ย”
นายแบงค์: (นึกในใจ) “กำ… ให้มันได้อย่างงี้สิ”
—————————————–
เฮ้อ…. What a day….